Το σβησμένο
σου τσιγάρο
το μισοτελειωμένο σου
ποτό
και μια ξεχασμένη υπόσχεση
“Θα
σ' αγαπώ για πάντα”
Δεν ήξερα πως
το “για πάντα”
έχει ημερομηνία λήξης
Είχα την ψευδαίσθηση
ότι σ' ακολουθεί
ως τον θάνατο
Εγώ αυτό το “θα σ'
αγαπώ για πάντα” το έκρυψα
στην πιο
σκοτεινή πλευρά της ψυχής μου
να μείνει
εκεί αμόλυντο, αθάνατο
μακριά απ' την
φθορά του χρόνου
Κι αυτό το
αναθεματισμένο ποίημα
που έγραφα για
σένα έμεινε στη μέση….
Είναι όμως
τόσο όμορφη η νύχτα
Βρέχει κι εγώ
ξαναγεννιέμαι
Μια κόλλα χαρτί κι
ένα μολύβι
Και οι σκέψεις μου παίρνουν
φωτιά
Κι εσύ ευτυχώς δεν είσαι εδώ
να
μου αλλοιώσεις τους στίχους
Χρήστος Καριώτης
No comments:
Post a Comment