ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ…

(Αυτό είναι το πρώτο ποίημα που έγραψα στη ζωή μου. Είναι γραμμένο το 1986 (17 ετών τότε). Το βρήκα χθες μέσα σ' ένα παλιό βιβλίο με διηγήματα του Poe.)

Τα χέρια μου κόκκινα…
Μ’ έχεις ξεχάσει… Σ’ ένα μονοπάτι άγνωστο για μένα
Μακάρι να ήσουν εδώ…η μήπως είσαι;
Δεν ξέρω…έχεις πολλά πρόσωπα τελευταία και μπερδεύομαι
Χωρίς εσένα πνίγομαι εδώ μέσα……
Μια γυναίκα ντυμένη στα γαλάζια…
μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω…
θέλει να πάμε εκεί που ανασαίνει ο ήλιος
Σε μια ατέλειωτη άνοιξη
Εκεί που γεννιούνται τα ουράνια τόξα
Με περιμένουν λέει κάποιοι φίλοι…
Χαμογελάνε…απλώνουν τα χέρια τους να μ’ αγγίξουν
Δεν τους γνωρίζω…δεν τους έχω ξαναδεί…
Γιατί τους αφήνεις;
Γιατί μ’ αφήνεις ξανά;
Δεν μπορώ να ξεφύγω απ’ αυτό το φως………………………
……………………………………………

Να προσέχεις…
Κάποιος θάνατος σε γυρεύει
Μα όχι για να σου πάρει την ψυχή
Αλλά να σου χαρίσει άλλη μία
Είναι η δική μου…και δεν σ’ αγαπάει πια…

Χρήστος Καριώτης