Saturday, November 17, 2012

ΤΙΠΟΤΑ...


Έφυγες απ' τ' όνειρο...
τα χέρια σου δεμένα
τα μάτια σου στραμμένα...
σε γκρίζο τοίχο να κοιτούν φυλακισμένα

Κι ότι κι αν έγραψα ήταν για σένα
για φιλιά χαμένα... στη λήθη χαρισμένα
Κάθε σου λέξη καρφωμένη στο μυαλό μου
να κομματιάζει το εγώ μου

Κι έμεινε άδεια της ελπίδας η φαρέτρα
κι εσύ κατάντησες μια κάλπικη Ιουλιέτα

Monday, November 12, 2012

ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ...



Δεν έχει όρια η θλίψη...είναι απέραντη
Βάδισα στα σκοτεινά της μονοπάτια...
και γέμισα με στοιχειωμένα δάκρυα
Σακατεμένος ο έρωτας... τρωτός...
νικημένος...
Φτερά δεν μου χάρισε...
Δημιούργησα έναν καινούργιο θεό που μιλάει με στίχους
Τον ονόμασα “Καταραμένο”...
Έρχεται κάθε νύχτα και χαράζει το ίδιο δίστιχο
μέσα στο μυαλό μου...

“Τι να τα κάνεις τα φτερά...
αν δεν έχεις ουρανό για να πετάξεις;



Friday, November 2, 2012

ΡΕΚΒΙΕΜ...



Άλλη μια άψυχη μέρα
άλλη μια βόλτα στην κόλαση
Δεν ήσουν εκεί... άδεια η γωνιά σου
στάχτες και δάκρυα έγιναν ένα...
Ταξίδεψε ο νους μου για λίγο
στο τελευταίο σου άγγιγμα...
και χάθηκα μέσα στο ψέμα που μου χάρισες

Ο χρόνος δεν σταματάει πια όταν σε σκέφτομαι...
Ξεθωριάζεις... Ρέκβιεμ...