Sunday, January 8, 2012

ΠΤΩΣΗ



Κανείς δεν σε πρόσεξε την ώρα της πτώσης σου
Μια τραγική φιγούρα σ' ασπρόμαυρο φόντο
Χαμένος για πάντα στη δίνη της απόγνωσης.
Απομονωμένος στη σκοτεινή πλευρά του μυαλού σου

Προσπαθείς να βρεις μια διέξοδο, τη λύτρωση, τη γαλήνη.
Πεθαίνεις, γεννιέσαι και πάλι απ' την αρχή. Αέναος κύκλος.
Σκιές ακολουθείς, μέσα σ' αυτές γεννήθηκες
Μια δική σου αγάπη κλαις και μια δανεική αγκαλιάζεις

Φοβάσαι να φωνάξεις, δεν ανοίγεις τα μάτια σου.
Μένεις ακίνητος, ερωτοτροπείς με το τέλος σου.
Σκόνη ο κόσμος σου, μια φλόγα που έσβησε
Οι πληγές σου ανοιχτές. Αντίο φίλε...........
Χρήστος Καριώτης




No comments:

Post a Comment