Monday, January 16, 2012

ΚΕΝΤΡΙ



Ακροβατείς σ' ένα φθαρμένο σχοινί πλεγμένο απ' τα λάθη σου
Πάνω απ’ το χάος μιας αβύσσου που οι φόβοι σου γέννησαν
Σέρνεις μαζί το μανδύα μιας ελπίδας που ξέφτισε
Άγρυπνες μνήμες στοιχειώνουν το διάβα σου

Στην άλλη άκρη αγχόνη ετοιμάζουν οι δήμιοι σου
κι ανάμεσά τους ένας άγγελος μια πένα βαστάει
Σου τάζει τη λύτρωση αν πάνω στο χέρι του …αγάπη… θα γράψεις
Μα η αγάπη γράφεται μόνο με κεντρί και αίμα για μελάνι

Ραγίζει η πένα του
κατάρα σου δίνει
Την δέχεσαι πρόθυμα
στους δήμιους σ’ αφήνει

Χρήστος Καριώτης




No comments:

Post a Comment