Friday, March 23, 2012

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΦΤΕΡΑ...

Είμαι απλώς ένα παιχνίδι...το παιχνίδι σου
δεν σπάω, δεν πονάω, δεν ματώνω
Όταν με κράτησες στα χέρια σου για πρώτη φορά
ήμουν όλη σου η ζωή
Όταν άρχισα να φθείρομαι με έβαλες στο κουτί μου
και με ξέχασες
Όμως μαζί με το παιχνίδι φθείρεται και ο κάτοχος του
και τις περισσότερες φορές αν το παιχνίδι είναι φτιαγμένο
από καλό υλικό αντέχει περισσότερο απ' αυτόν

Κάποιες στιγμές όταν αισθάνομαι μοναξιά μες το κουτί μου
όταν παγώνω απ' το φόβο μήπως δεν ξαναβγώ στο φως...

Φτιάχνω πολύχρωμες εικόνες με την φαντασία μου
βλέπω ήλιους και φεγγάρια αγκαλιά
Αστέρια που πέφτουν πριν καν γεννηθούν
κι εκεί που σκάνε να παίρνουν φτερά...και να πετάνε ξανά

Όταν θα βγω κάποια στιγμή απ' το κουτί μου
εύχομαι να μην είσαι κοντά
γιατί τότε θα κόβουν σαν μαχαίρια
τα δικά μου φτερά...

Χρήστος Καριώτης.

No comments:

Post a Comment