Wednesday, March 7, 2012

Η ΛΗΘΗ…ΔΕΝ Σ’ ΑΓΓΙΞΕ…


Είπες κάτι που με γύρισε πίσω
Σ’ ένα μακρινό παρελθόν που ήθελα να ξεχάσω
Σε μια οπτασία που με στοίχειωσε
Σε δυο μάτια που φυλακίστηκαν μες τα δικά μου

Μια απώλεια που μ’ ακολουθεί για χρόνια σαν σκιά
Ίχνη από γλυκόπικρες μνήμες όπου κι αν κοιτάξω
Προσπαθώ να περάσω μέσα από έναν τοίχο
Ενώ λίγο πιο πέρα υπάρχει μια ορθάνοιχτη πόρτα

Μια μάχη μ’ έναν δαίμονα που έμεινε ελεύθερος
Όταν η ψυχή που κατοικούσε άλλαξε ουρανό
Μες τα γκρίζα του φτερά κουβαλάει μια ετοιμοθάνατη ανάμνηση
που μοιάζει σαν σύννεφο έτοιμο να εκραγεί και να της δώσει πάλι ζωή

Ίσως είναι καιρός να κάνω ένα βήμα πίσω
Να προφτάσω τη λήθη…όσο έχει ακόμη τα μάτια ανοιχτά…

Τελικά…
Μου θύμισες κάτι που…νόμιζα πως ήθελα να ξεχάσω.

Χρήστος Καριώτης

1 comment:

  1. Ίσως είναι καιρός να κάνω ένα βήμα πίσω
    Να προφτάσω τη λήθη…όσο έχει ακόμη τα μάτια ανοιχτά…

    Τελικά…
    Μου θύμισες κάτι που…νόμιζα πως ήθελα να ξεχάσω.....κάθε γραμμένο σου..είναι σαν να ανοίγω το ημερολόγιο της ζωής μου και να το διαβάζω ξανά!!!!υπεροχος Χρηστο!!! Θα ήταν τιμή μου να εχω την άδεια σου να παρουσιασω το blog σου στο δικο μου!

    ευχαριστω

    ReplyDelete