ΔΕΝ ΞΕΡΩ...

Δεν ξέρω τίποτα για σένα
κι ας έχει ιδρώσει το κορμί σου
επάνω στο δικό μου αμέτρητες φορές
Δεν μπορώ να σε διαβάσω
γιατί κάθε προσωπείο σου
έχει το δικό του χαρακτήρα

Σε κάθε δωμάτιο και μια σου εικόνα
Μα καμιά δεν έχει δική της φωνή

Δέσε μου τα μάτια
Κι άσε με να σε φανταστώ
Ξαπλωμένη σε λευκά μεταξωτά σεντόνια
Μ’ ανεμώνες στολισμένα τα μαλλιά σου
Να έχεις τα μάτια σου στραμένα στα δικά μου
Και να μου γνέφεις να ριχτώ στην αγκαλιά σου

Δεν ξέρω πότε είσαι αληθινή
ίσως μόνο όταν...υποκρίνεσαι