Friday, March 23, 2012

ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΙΠΕΣ...

Τα πικρά σου λόγια
σκάνε με δύναμη πάνω μου και χάνονται
Το ευτυχισμένο τέλος
δεν χτύπησε ποτέ την πόρτα μας

Και λυπάμαι...
Για κάθε αυγή που χάσαμε
εγκλωβισμένοι στο σκοτάδι μας
για κάθε άδειο βλέμμα που ανταλλάξαμε
κάτω από ένα γεμάτο φεγγάρι

Δεν άφησες ποτέ την καρδιά σου να χτυπήσει
έξω απ' την πανοπλία που της είχες φορέσει
Δεν προσπάθησα ποτέ
ν' ακούσω τον ήχο της

Πάντα έλειπες...
Δεν θα μου λείψεις...

Χρήστος Καριώτης.

No comments:

Post a Comment