Wednesday, February 15, 2012

ΒΗΜΑΤΑ...

Όλη μου την ζωή ακολουθούσα ξένα βήματα
Μέχρι που χάθηκα...
'Έμεινα μετέωρος σ’ ένα απέραντο πουθενά
Είχα φτιάξει ένα κόσμο στο μυαλό μου γεμάτο τείχη
Αλλά γιατί;
Αφού ο μοναδικός εχθρός…ήμουν εγώ
Ένας δούρειος ίππος που μ’ ακολουθούσε σ’ όλη μου την ζωή
Μα δεν κατέκτησα ποτέ τίποτα
Ούτε καν την ψυχή μου
Αν μπορούσε να δεις κάποιος μέσα μου
θα έβλεπε ένα πτώμα σε σήψη
Δεν ξέρω πόσο μακριά μπορώ να πάω ακόμη
Ίσως μέχρι τον επόμενο θάνατο…ίσως…
Δεν ξέρω τι να περιμένω πια…ίσως ακόμη μια κατάρα
Δεν ξέρω ποιόν να περιμένω πια…ίσως αυτόν που θα μου την χαρίσει
Ας με έβγαζε κάποιος απ’ αυτό το αόρατο κελί κι ας ήταν για λίγο
Ας μου κράταγε κάποιος το χέρι σφιχτά κι ας ήταν για αντίο
Μη με κοιτάτε, μη με λυπάστε
Ξέρω να κρύβω καλά τα όπλα μου
Γι’ αυτό να φοβάστε...
Χρήστος Α. Καριώτης
 
 

2 comments:

  1. Δυνατό! Σκοτεινο!! Υπέροχο...

    Καλησπέρα

    ReplyDelete