Saturday, December 17, 2011

ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ

Μια ανάσα μακριά μου η μορφή σου

Κι εγώ ακίνητος πάνω στα συντρίμμια μου

Δεν θα δακρύσω επειδή φεύγεις,

Θα το κάνω γιατί δεν θα μπορέσω να σε ξεχάσω
μα δεν θα το μάθεις ποτέ.....

Αφήνουμε φωτιά να υψωθεί ανάμεσά μας

και να κάνει τις συγνώμες μας στάχτη

Αυτοί οι δαίμονες μας είναι τόσο υπερήφανοι

και δεν μας αφήνουν να λυγίσουμε 

Ο αποχαιρετισμός σου γλυκός, σαν το φιλί σου

Κι η τελευταία σου αγκαλιά, παγίδα στο εγώ μου 

Πόσο θα ήθελα να χαθώ για μια τελευταία φορά μες τα μάτια σου

κι εσύ να έκανες φυλακή τα βλέφαρα σου και να έμενα εκεί για πάντα

Χρήστος Καριώτης


No comments:

Post a Comment