Saturday, December 17, 2011

ΨΥΧΗ

Κι εκείνη η νύχτα σαν θα' ρθει που οι θεριστές μου
θα σταθούν απέναντι μου αρματωμένοι,
δεν θα κλείσω τα μάτια μου από φόβο.
Οίκτο δεν θα ζητήσω να μου δείξουν.
Με μαύρο σάβανο θα ντύσω το κορμί μου,
τροφή να γίνει για τα λαίμαργα σκυλιά τους.
Μα την ψυχή μου δεν θα την αγγίξουν,
στα ματωμένα τους φεγγάρια δεν θα σβήσει
δεν θα αφήσω να την κρίνουν οι θεοί τους.
Σε γκρίζους ουρανούς θα την ταξιδέψω,
γιατί αυτή η ψυχή δεν ψάχνει για γαλήνη
Ούτε συγχώρεση ζητάει να της δώσουν
και σε παραδείσους να πάει να λουφάξει
Μα ούτε η φωτιά μιας κόλασης φτάνει για να την κάψει.

Χρήστος Καριώτης


No comments:

Post a Comment