Κάθησα στο σάπιο θρόνο
μου
ξεπεσμένος θεός...ξεχασμένος
πρίγκιπας...τίποτα
Μην κλαίς για μένα, μη
λυπάσαι...
δεν με κρατάνε ζωντανό
τα δάκρυα...με πνίγουν
Ένα πέτρινο στέμμα μου
έμεινε...ραγισμένο
Πάρτο...χάρισμα σου, δεν
το θέλω πια
Κάτι σκόρπιους στίχους
έχω χαράξει επάνω
Να τους διαβάζεις σαν
προσευχή πριν κοιμηθείς
Μην προσπαθείς ν'
αναστήσεις πεθαμένους έρωτες
Τους κάνεις να νομίζουν
πως είναι θεοί
Χρήστος Καριώτης.
Αυτός ο τελευταίος στίχος είναι
ReplyDeleteκάτι παραπάνω από τέλειος...
Αν μου επιτρέπεις κάποια στιγμή θα ήθελα να τον χρησιμοποιήσω!
Καλημέρα
να είσαι καλά!!!
Καλησπέρα Levina. Φυσικά και στο επιτρέπω. Να είσαι καλά!!
ReplyDelete