Thursday, July 26, 2012

ΦΕΓΓΑΡΙΑ...



Φεγγάρια είμαστε...
κομμένα στα δυο
Γεννάμε θολό φως...
παγωμένες ψυχές κουβαλάμε

Ο χρόνος σταμάτησε σε μια λάθος λέξη...

Τα φιλιά δεν αφήνουν πια σημάδια
Η μοναξιά ξεκίνησε το ταξίδι της
στα γκρίζα μονοπάτια που της φτιάξαμε...

Κι εσύ ακόμα σιγοψιθυρίζεις κάποιους στίχους

που δεν έγραψα για σένα...

Thursday, July 19, 2012

ΟΤΑΝ...




Και σε τι να πιστέψω
όταν όλα γύρω μου αλλάζουν συνέχεια μορφή...
όταν η νύχτα δε γεννάει πια αστέρια

Όταν ο έρωτας έχει καταντήσει τόσο αναίμακτος...
τόσο προβλέψιμος... τόσο στιλιζαρισμένος

Όταν κομματιάζεται η κάθε μου λέξη
πριν καν βρει το στόχο της

Μια τρεμάμενη φωνή μου ψιθύρισε...
“Ο θάνατος... μόνο γεννιέται... μόνο...”

Κι ο έρωτας πάντα πεθαίνει... μόνος...